Niet te doen vandaag, amai wat een zee, rolling rolling. Net nog niet zeeziek genoeg om niet te schrijven. Je zou me moeten zien zitten, elegant is  anders. Typen met 1 vinger, de andere hand houdt een baar vast, benen wijdbeens om het evenwicht te behouden.

Daarnet aan tafel 3 douches gekregen van omvallende glazen, alhoewel het van die waterbokaals zijn. Raar hoor, ook als je in bed ligt, je schuift van voet- naar hoofdeinde, en zo heb ik ook het gevoel dat mijn ingewanden dit doen.

Morgen nog een dag op de rollercoaster om daarna de Beagle-channel in te varen met rustiger water. Dit zal meer dan welgekomen zijn voor de meesten onder ons die er nogal groen uitzien.

Tot morgen, lief Ann

Ps: Gelukkige verjaardag opa Marc xxx

Na een vreselijke verschrikkelijke stormnacht, zijn we er bijna! De Drakenstraat hebben we bijna gekruist, oef.

Vannacht waren er wel golven van zeker meer dan 10 m hoog. We helden wel 35 graden over (we zijn helden die helden en lieten ons gelden)!

Vanavond soiree en captains cocktail met de awards. En morgen terug free wifi, haha

Liefs, Ann

PS Een zeer gelukkige verjaardag zusje, poficiat Lien!!! xxx

Veel zal ik niet schrijven, ik moet mij vasthouden aan de tafel,om niet van mijn stoel te vallen, letterlijk en figuurlijk dan. Het was heerlijk, supermooi, niet te beschrijven. Wat is de natuur mooi, om omver van te vallen! En letterlijk dan: we zitten terug op zee vanaf deze middag en naderen de Drake Passage. Ze voorspellen 10 Beaufort, het is nu al rollen van de ene naar de andere kant. Ik denk van Velcro aan mijn rug te plakken om niet in bed te schuiven.

Deze morgen naar Hainaut Island gevaren om er onze medaille in ontvangst te nemen. Niet meer gelopen, want we moeten hier zo vlug mogelijk weg. Er is een orkaan opkomst, en zoals het nu voelt is hij niet ver weg. In iedere kajuit vergrendelden ze reeds de patrijspoorten. Hopelijk werkt dat plakkertje achter mijn oren, Geen 250 km gelopen, maar wel meer dan dat genoten (en afgezien)! Op naar…

Dank je wel iedereen, liefs Ann xxx

Het zit er op! WAT BEN IK BLIJ!

Nooit meer, of toch misschien?

Vandaag opgestaan om 4u30, 5u ontbijt, de zee te wild en veel te veel wind. We moesten stand-by blijven, want van zodra het weer zou beteren zouden we vertrekken, uiteindelijk zijn we gestart in de sneeuw en een stevige ijzige wind. Ze hadden terug en toertje uitgestippeld van 2,4 km, bergop, bergaf. Het was gemakkelijker lopen dan gisteren. Van de omgeving zagen we aanvankelijk niet zoveel, mist, sneeuw, ijsregen en ijzige koude, concentratie op de ondergrond. We zouden lopen tot 19u, en hoe dichter het einde kwam, hoe mooier alles kwam, de mist verdween, de zon piepte in de verte, en de pinguins bleven voorrang hebben.

Morgen gaan we aan land, Hainaut-Island, om nog en toertje uit te lopen die felbegeerde medaille te krijgen. We vertrekken vroeger  terugnaar Ushuaia, ze voorspellen windsnelheden van 10 Beaufort. Een douche nemen zal nog meer acrobatie zijn.

Tot morgen, met een medaille rond onze nek!

Liefs Ann xxx

Dag 3, de dag van de long-stage! Om 9u de Zodiac op naar Paradise Harbour. Dat was genieten, prachtig weer, varen tussen het ijs, alle tinten blauw, zo schoon. Niet te beschrijven hoe mooi het hier is. Nadat iedereen zich had klaargemaakt (waterdichte broek, reddingsvest, laarzen uit en loopschoenen, gaiters en spikes aan, namen ze nog een groepsfoto en kon de etappe beginnen. Ik mocht er niet aan denken, een long stage met toertjes van een goeie 1,4 km (ja de komma staat niet verkeerd!). De helft naar boven, de helft naar beneden, in verse sneeuw. Verstand op nul, blik op de grond, zoniet lag je zelf op de grond. Maar ik klaag niet hoor, het was supermooi en we hadden schitterend weer, met als gevolg dat iedereen een gekleurd, de een al wat roder dan de ander, snoetje heeft (vorm van bril, buff en muts er in gebrand).

Gelopen van 10 tot 19u45, bijna 10 uur en toch slechts een 47 km, ik dacht nochthans niet getreuzeld te hebben. Per Zodiac terug naar het schip, de luxe van een douchke en lekker eten, zalig! Tot we te horen kregen dat ze de volgende dag misschien wel nog een keer een lange etappe zouden inlassen. De weersvoorspellingen om de Drakenstraat over te steken zijn niet zo goed en daardoor zouden we er langer overdoen en vroeger moeten vertrekken. Donderdag zou wel eens de laatste loopdag kunnen worden. We zullen zien, niets weten we op voorhand, moeilijk om te doseren en je voor te bereiden op een bepaalde afstand. Het weer is baas en regeert!

Dank je voor de leuke berichtjes (zowel blog als mailtjes)!

Tot morgen, liefs Ann xxx

Vorige nacht de hele nacht gevaren van King George Island naar Danco Island, doorheen de Gerlache Street. Gerlache was een Belg die veel in kaart gebracht heeft van Antarctica. Zo zijn er eilanden die Liege, Gand, Anvers en Brabant heten. Hier op Antarctica is ook het grootste weteschappelijk laboratorium op aarde. Het gehele continent is even groot als heel Europa, en is niemandsland. The Antarctic Treaty op het einde van de Jaren 50 symboliseert wetenschap en vrede. De koudste temperatuur ooit gemeten op aarde was -89,9 graden C en dat was hier.

Alle oceanen ter wereld komen ook hier samen (dat leerden we deze morgen ;-)

En dan nu wat over het lopen. Om 13u werden met de Zodiac afgezet op Danco Island waar er een gote kolonie pinguins leeft. Verkeersregels: voorrang aan de pinguinhighway. Grappige beestjes, kan je uren naar blijven kijken, maar doe je niet want dan krijg je te koud. Amaai dit is hier mooi, de foto’s uit de boekjes hebben er geen lap aan. 50 shades of bleu.

Vandaag waren het kleine rondjes, zigzaggend 1km naar boven, zigzaggend 1km naar beneden. Vers-sneeuwlopen is niet echt mijn ding. De eerste ronde zakten we tot over onze knieen in de sneeuw. Ik zakte zelfs zo diep dat ik mijn schoen kwijraakte. Dan maar op mijn buik liggen en met de handen een putje maken om schoen te redden.  Dat was zeer vermoeiend, maar hoe verder de etappe vorderde hoe beter het pad geeffend werd. Mankementjes zijn er nog niet echt, tenzij een buil op mijn scheenbeen door uit mijn bed te vallen door de woelige zee. Ook een rode verbrande neustop, wat spierpijn en vermoeidheid, maar valt zeer goed mee.

Het is hier prachtig, supermooi zelfs,maar het is verdorie lastiger dan ik dacht.

Morgen is de long stage, 12u lopen, oei we dachten dat dit gisteren was.

Tot morgen, liefs Ann

PS Gelukkige verjaardag Melanie !!!

De kop is er af. En wat voor een!

Vanmorgen ging de wekker af om 4u15, na een stevig ontijt, vertrokken we me de Zodiac  doorheen de wind en sneeuw naar King George Island. De expeditieleider had ons verteld dat we geluk zouden hebben: een vlak eiland en schitterend weer. Dus zouden we zo lang mogelijk lopen. De start was om 7u vanmorgen. Ik stond daar weer tussen al die echte, helemaal afgetrainde, goed geequiperde lopers. De een is champion van dit, de andere staat in Guiness-book of records, heeft al dit en dat gedaan, …

Ik vertrok met een klein hartje, maar het is nu al groter! Het ging goed, ik liep meer dan 60 km, en ben daarmee content. Het ging goed, wat niet wil zeggen dat het gemakkelijk was. We hadden veel wind, sneeuw en koude. De temperaturen schommelden rond het vriespunt maar door de hevige wind was de gevoelstemperatuur een 15-tal graden minder. De sneeuw was zacht, met daaronder  ijswater , gegarandeerd natte voeten, vlak was het absoluut niet, je kent dat een jaagpad waar paarden mogen lopen en alles omploegen, je moet constant het evenwicht terug zoeken. Maar het was mooi en heb meer eerste selfie met een pinguin! Een warme douche deed wonderen. Nu varen we tot morgenmiddag naar een ander eiland, en beginnen na de middag te lopen, ik ben benieuwd

Tot morgen, liefs Ann

Gisteren scheepten we omstreeks 16u in. Jammer van my roommate, lucky me, maar die is ziek en is niet komen opdagen, dus heb ik een single kajuit, wat goed uitkomt met die kleerkast van een valies. We vaarden doorheen het Beagglekanaal en kwamen om  middernacht uit in de Drakenstraat.

Die heeft zijn naam niet gestolen, een zeer woelige zee. Mijn ontbijt is nog steeds niet aan het zakken. De pilletjes tegen zeeziekte zullen niet werken, want ik neem ze niet. We kochten patches dat we achter onze oren moeten plakken. Het zit nu niet tussen onze oren, maar daarachter. De douche van deze morgen was echte acrobatie: 1 hand om je in te zepen, 1 hand om je vast te houden, 1 been om je evenwicht te houden, 1 been in squad, … amai wat een zicht, maar dat ziet er gelukkig niemand

Daarnet was er een voorstelling van pinguins, mooie beestjes. We arriveren op Antarctica temidden van het paringsseizoen (vd pinguins wel te verstaan). Deze namiddag wat meer info over de visjes en vissen. En nu … nu ga ik wat doen aan mijn spijsvertering ;-)

En als ik niet overboord waai, tot morgen!

Liefs, Ann

Hier nu 7u ‘s morgens. Nog even aan het genieten van een zacht bedje dat stilstaat, met een maag dat niet overhoop ligt, van de kalmte... Het onbekende staat ons te wachten. Het is spannend, je hoort vanalles, iedereen heeft zo zijn eigen versie van die beruchte overtocht. Ik ben benieuwd, zeer nieuwsgierig, verheugd, blij en toch enorm nerveus. 

Een douche, stevig ontbijt, waarna we met die veel te grote valies naar de douane gaan. Daarna inscheping en controle  van ons materiaal. En dan is’t te laat om te shoppen en eventueel vergeten zaken aan te kopen. 

Voila, volgende post zal op de boot zijn!

Liefs, Ann

Voila, mijn blog is aangemaakt.

Zondag wordt de valies gemaakt en dinsdagmorgen vertrekken we met de trein richting Antarctica, via Zaventem, Madrid, Buenos Aires en Ushuaiai

Ik kijk er enorm naar uiut!